نزول به معنای از بالا به پایین آمدن است و قرآن را از آن جهت نازل شده  می گویند زیرا کلام حق است و چون باید مطابق درک بشر باشد لذا از مرتبه ی بالا به اندازه ی فهم و عدلات انسان نزول پیدا کرده است.

وحی نیز به معنای سخن خداوند است که از طریق فرشتگان و یا به طور مستقیم بر پیامبران الهی نازل می شود تا به بندگان خدا ابلاق کنند و چون پیامبر گرامی اسلام(ص) آخرین فرستاده و پیامبر الهی است پس هیچ بشری بعد از ایشان نمی تواند ادعا کند که از سوی خداوند سخن بر من وحی می شود.

در زمان پیامبر گرامی اسلام(ص) برای حفظ و نگه داری کتاب مقدس آسمانی مسلمین یعنی قرآن کریم از دو وسیله استفاده می شد:

1.حافظه ی مردم

2. نوشتن آن                                                                                                                              

تعداد حافظان قرآن بسیار بود و بنابر یک بررسی لااقل 140نفر در زمان رسول گرامی اسلام(ص) حافظ قرآن بودند ولی آنان که بیش از همه مورد تایید هستند عبارتند از:

1.علی بن ابیطالب

2.زید بن ثابت

3.ابی بن کعب

4.عبدالله بن مسعود

5.ابوموسی اشعری

6.ابوالدرداء

پس از جنگ یمامه و شهادت 70 نفر از حافظان قرآن مسلمانان تصمیم به نوشتن قرآن گرفتند. 45 نفر بالق می گردد که در زمان پیامبر گرامی اسلام(ص) به نوشتن قرآن اشتغال داشته اند.

عرب ها در آن زمان به دو نوع خط آشنایی داشتند:

1. خط نسخ

2.خط کوفی

کسانی را که دستان در کار نوشتن قرآن را کتاب وحی می نامند.

تعداد این نویسندگان وحی به 43 یا

کسانی که به گرد آوری قرآن و نوشتن آن در زمان پیامبر گرامی اسلام(ص) اقدام کرده اند عبارتند از:

1.علی بن ابیطالب

2.زید بن ثابت

3.ابی بن کعب

4.معاذ بن جبل

5.ابوزید ثابت پسر زید پسر نعمان (نوه نعمان) 

عنوان از علی صانعی 

نوشته شده در جمعه 12 اسفند 1390برچسب:,| ساعت 23:25| توسط ali saneei| |